ഇത്തവണ എല്ലാവരും
എഴുതി കൂട്ടിയ ഒരു കാര്യത്തെ പറ്റി തന്നെ രണ്ടു വാക്ക് കുറിക്കട്ടെ.. അതെ കൃഷ്ണനും
രാധയും ... സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌... അധികമൊന്നും പറയാനില്ല എല്ലാവരും പറഞ്ഞത് തന്നെ
എങ്കിലും .രണ്ടു വാക്ക്....
ഈ സിനിമ ഞാന്‍
കണ്ടിട്ടില്ല. അത് കൊണ്ട് ഒരു കലാ സൃഷ്ടി എന്ന നിലക്ക് ആധികാരികമായി ഒരു അഭിപ്രായം
പറയാന്‍ കഴിയില്ല എന്നാകിലും, കൊട്ടകക്ക്
പുറത്തു നടക്കുന്ന കോലാഹലങ്ങള്‍ എല്ലാം നല്ല താല്പര്യതോട് കൂടി വീക്ഷിച്ചു പോരുന്ന
ഒരു വ്യക്തി എന്ന നിലക്ക് ചിലത് പറയാനുണ്ട്.
ഇവിടെ ഞാന്‍
ആദ്യമായി കാണുന്നത് തുറന്നിട്ട ഒരു കോട്ട വാതിലാണ്. സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌ എന്നാ ഈ പ്രതിഭാസം
തുറന്നിട്ട ഒരു വാതില്‍. ഒരു പറ്റം മാഫിയാകള്‍ ആമതാഴിട്ടു പൂട്ടി സ്വന്തമാക്കി
അടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു സ്വകാര്യ
സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കോട്ട വാതില്‍. ആ സാമ്രാജ്യം ഇത് വരെ ഭരിച്ചിരുന്ന മാഫിയ
തമ്പുരാന്മാര്‍. അവരുടെ ഭീഷണികള്‍. അവരുടെ തിട്ടൂരങ്ങള്‍. അവര്‍ വരേണ്യ വര്‍ഗം.പിന്നുള്ളവര്‍
ദാസന്മാര്‍. പിന്നാമ്പുറത്ത് ഒതുങ്ങി നില്‍ക്കുക്ക അല്ലെങ്ങില്‍ കളി കാണാന്‍
കാഴ്ച്ചക്കാരവുക. നമ്മള്‍ എന്ത് കാണണം എപ്പോള്‍ കാണണം എങ്ങിനെ കാണണം എന്തിനു കാണണം
എല്ലാം അവരുടെ തീരുമാനങ്ങള്‍. അവര്‍ നിശ്ചയിക്കുന്നവരല്ലാതെ പുറത്തു നിന്നുള്ള ആര്‍ക്കും
അവിടെ പ്രവേശനം ഇല്ല..അവര്‍ ഇറക്കുന്ന ഉഗ്രശാസനങ്ങള്‍. നിര്‍മാതാക്കളുടെ ഒരു വേലി, അതിനു പിന്നില്‍ സാങ്കേതിക പ്രവര്‍ത്തകരുടെ ഒരു
വേലി. പിന്നെ അമ്മയുടെ വേലി. അവന്മാരുടെ അമ്മായി അമ്മയുടെ ഒരു വേലി... ഇങ്ങനെ നൂറു
കൂട്ടം വേലികളും കടമ്പകളും കോട്ടമതിലുകളും കെട്ടി പൂട്ടി ഒരു പറ്റം ആളുകള്‍ വെച്ചിരുന്നതായിരുന്നു മലയാള
സിനിമയെ.
അവരുടെ മുന്നില്‍...
അവര്‍ തീര്‍ത്ത മതിലുകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ തല കുനിച്ചു നിന്ന് പിഴക്കേണ്ടി വരുന്ന
അല്ലെങ്കില്‍ അതിനു മുന്‍പില്‍ ആയുധം വെച്ച് കീഴന്ടങ്ങി കളം വിട്ടു ഓടി പോകേണ്ടി
വന്ന ഒരു പാട് പേര്‍ക്ക് മുന്നിലാണ്. കൃഷ്ണവര്‍ണനായ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ആ വാതില്‍
തുറന്നു പിടിച്ചിരിക്കുന്നത്. അയാള്‍
വെട്ടിയ വഴിയിലൂടെ മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ ആരൊക്കെ വരും, ആ വഴിയെ മലയാള സിനിമയെ എങ്ങിനെ കൈ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോവും
എന്നൊക്കെ കണ്ടറിയണം.
മുഖ്യധാര
മാടമ്പിമാര്‍ വിറളി പിടിച്ചിരിക്കയാണ്‌ എന്ന് കണ്ടാല്‍ അറിയാം... അവര്‍ ഓരോരോ
ആയുധങ്ങള്‍ ആയി എടുത്തു പ്രയോഗിക്കുന്നു...പതിവ് പോലെ തമ്പുരാന്മാര്‍ തിരശ്ശീലക്കു
പിറകില്‍ ഇരുന്നു ചരട് വലിക്കുന്നു. രാജ ഭക്തി കയറിയ കുട്ടിക്കുരങ്ങമാര്‍ ചുടു
ചോറ് മാന്തുന്നു. ആദ്യം നാലാം കിട ഗുണ്ടകളെയും
കൂലി പട്ടാളതിനെയും വെച്ച് രംഗത്തിറക്കി ഭീഷണി, പിന്നെ മനോരോഗി എന്ന് ചാപ്പ കുത്തല്‍, പ്രതിരോധങ്ങളും , ഉപരോധങ്ങളും..... ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ അധികം താമസിയാതെ. ഒടുവില്‍ വശീകരണവും
ഉണ്ടാവും. അതില്‍ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ വീഴാനും മതി .. എന്നാലും ആ വഴി നടക്കാന്‍
കുറച്ചാളുകള്‍ ഇറങ്ങും എന്ന് തന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.. ആ ഇറങ്ങുന്നവര്‍ ഒരു
മാറ്റം കൊണ്ട് വരും എന്ന പ്രതീക്ഷയും.
അദ്ദേഹം അങ്ങിനെ ഒക്കെ ആലോചിച്ചു പ്ലാന്‍ ചെയ്തു മനപ്പൂര്‍വം തുടങ്ങി വെച്ചതാണ് എന്ന് തോന്നുന്നില്ലെങ്കിലും, സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌ നയിക്കുന്നത് ഒരു വിപ്ലവമാണ്.
ശരിക്കുമൊരു വിപ്ലവം. മലയാള സിനിമ എന്ന മഹാക്ഷേത്രത്തിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നു
സാധാരണക്കാരനെ പ്രവേശിപ്പിച്ച ഒരു വിപ്ലവം. . ആ സിനിമ എന്ത് ചവര്‍ വേണമെങ്കിലും
ആയിക്കൊള്ളട്ടെ .അമൃതെന്ന നാട്യത്തില്‍
നമ്മളെ അഴുക്കു തീറ്റിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു പറ്റം കള്ളകൂട്ടങ്ങളുടെ മുഖമാടച്ചൊരു
അടിയായി പോയി. നല്ല ഉശിരന്‍ അടി.
ഇനി ഇതൊക്കെ
പോരാഞ്ഞു ഒരു കാര്യം കൂടിയുണ്ട്... ഇവരൊക്കെ ഇത് വരെ പ്രചരിപ്പിച്ചിരുന്ന പോലെ
തറവാടും കുടുംബവും ഒന്നും പണയം വെച്ച് കോടികള്‍ എടുത്തു അമ്മാനമാടി കൊണ്ട് വേണ്ട
ഒരു സിനിമ പിടിക്കാന്‍ ... അഞ്ചു ലക്ഷം കൊണ്ടും ഒരു സിനിമ പിടിച്ചു അത് റിലീസ്
ചെയ്യാനും പറ്റും എന്നും അദ്ധേഹം തെളിയിച്ചു.
ഇനിയെങ്കിലും
കാശ് മുടക്കി വെയ്യിലും മഴയും കൊണ്ട്, ക്യു നിന്ന് ടിക്കെറ്റെടുത്ത് നിങ്ങള്‍ പടച്ചു വിടുന്ന സാധനങ്ങള്‍ സഹിക്കേണ്ടി
വരുന്ന പ്രേക്ഷകന്‍ എന്ന മൃഗത്തെ ഓര്‍ക്കുക... അവനാണ് വലുത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക.
അവന്റെ സഹനത്തിന്റെ പരിധിയാണ് നിങ്ങള്‍ കണ്ടത്... ഇനി കാണാനിരിക്കുന്നത് അവന്റെ
തിരിച്ചടിയും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ